dinsdag 30 oktober 2012

Geven, lenen, helpen en werken

 
Wat is dat dan, geven en helpen?
 
Een vriend vertelde mij een keer een belevenis uit zijn leven. Hij ging op ziekenbezoek bij een dame die in het ziekenhuis lag. Hij had een mooi boeket bloemen gekocht. Hij gaf haar het boeket. Ze was er oprecht blij mee en gaf het vervolgens aan haar kamergenoot! Ze zei dat zij het harder nodig had.
 
Die vriend werd in eerste instantie boos. Kocht hij speciaal bloemen voor haar om vervolgens te zien dat zij het weggaf!
 
 
Maar toen viel het kwartje.
Ze mocht het niet even lenen. Het was geen leen-bosje. Nee, het was door hem aan haar gegeven. Wat zij er mee deed, moest ze zelf weten.  Dat was aan haar en niet aan hem.
Nu waren er twee mensen blij met een boeket!
 
Als je iets geeft en er dan nog iets over wilt zeggen is het geen geven maar iets lenen. Hetzelfde geldt voor helpen. Je helpt iemand zomaar. Verwacht je er een beloning voor terug, dan wordt het werken.
 
Iets geven of iemand helpen doe je dus zonder er iets voor terug te verlangen.
 
Onbaatzuchtig en uit liefde!
 
 

Lieve groetjes,
Nelleke

vrijdag 29 juni 2012

Geluk


Wat is geluk? Loterij winnen? Een goede gezondheid?

Nou, voor mij niet. Als je maar genoeg inkomen hebt voor de vaste lasten. De rest is
niet belangrijk. Mijn geluk haal ik uit liefde. Onbetaalbaar.

Je verdriet delen met een ander/anderen.  Iemand of iets die genegenheid toont en liefde van mag ontvangen en die je het terug mag geven.

Gelukkig zijn met een partner, kinderen of je huisdier is het allerbelangrijkste. Er is al genoeg verdriet, haat en pijn in deze wereld.

Geloof hoop en liefde. Liefde is het belangrijkste. Dit steldt je in staat te geloven en te hopen.

Wees lief voor elkaar. Kies voor 'wij' en niet voor 'ik'. We hebben elkaar nodig.

Liefst,
Nelleke

woensdag 18 april 2012

Genetisch overbelast


Het is bijna 6 jaar geleden dat ik 2 zware hersenbloedingen kreeg. Je voelt het. Je lichaam of geest zeggen je dat het niet goed zit. Nu ben ik van nature behoorlijk eigenwijs. Mijn moeder was het, mijn vader is het, dus ik ben dubbel belast.


Incasseren, verwerken, accepteren en er het beste van maken. Aan gelaten over me heen laten komen doe ik niet. Mijn levensstrategie.


Maar dan krijg je 2 zware hersenbloedingen. Je bent opgegeven. Later wordt de diagnose locked-in gesteld. Je geest is in orde, maar je lichaam kan niets meer. Er is zelfs geen lichaamstaal meer mogelijk. Ik kon nog geeneens zelfstandig ademen! Ik kon nog wel met mijn ogen knipperen. In 1 klap afhankelijk van anderen. Wat nu? Hoe zit het nu met mijn levensstrategie?


Ik zag mijn kids, mijn toenmalige man, mijn familie en vrienden. Ik kon niet praten, niets bewegen, helemaal niets. Ik lag in bed en men deed niets. Er was geen behandelingsplan. Niets. Uitzichtloos. Wat doe ik hier nog? Ik wou dood.

Mijn familie heeft er heeel vaak op aan gedrongen bij de artsen actie te ondernemen. Voorlopig had mijn familie geregeld dat er na enkele weken een vriendin van mij fysio kwam geven. Zomaar! Lief hoor. Dit werd gedoogd. Eindelijk actie! De hoop kwam weer langzaam terug.

Na enkele weken werd er toch voorzichtig een behandelingsplan opgesteld. De artsen gingen op zoek naar mogelijke behandelmethodes. En ik? Ik kon mijn levensstategie weer oppakken.

Vechten. Ik ben nu al voor tweederde hersteld. Ik ben er nog niet. Maar ik ga verder.

In de afgelopen 6 jaar is er aardig wat gebeurd. Lichamijk weer opnieuw beginnen, en scheiding, een nieuw leven opbouwen, vechten voor mijn kinderen. Toen en nu nog. Verliezen van geliefden, je baan verliezen, vechten en opkomen voor jezelf, enz. Je zou er droevig van worden. Maar niets is minder waar. Ik heb veel geleerd en gelukkiger dan vroeger.

Blijf niet te lang hangen in je verdriet. Je valt dan steeds dieper. De berg die je op moet wordt hoger, stijler en gladder. Neem je bagage mee, leer ervan en ga verder. Naar de top!

Wat ik zeker moet zeggen is dat ik geloof in God. Hij is mijn steun en kracht in deze reis. Hij maakt alles zinvol en dragelijk. Hij maakt voor mij alles mogelijk.

Liefst,
Nelleke

donderdag 5 april 2012



Hoipiepeloi,


Het is koud vandaag! Ik heb lekker de kachel aan. De kersenbloesem staat in bloei. Zo mooi
dat ik het ook maar in in mijn huiskamer heb staat. Schitterend!

Mijn kids zijn om de week bij mij en deze week tot vrijdag middag bij hun papa. Nu wil het dat we in dezelfde plaats wonen. Zelfs in dezelfde straat! 

Hoor ik woensdag rond twee uur langdurig de bel. Mijn kids! Leuk!
Ze hebben tot vijven bij mij gespeeld.
Mijn geluk.


Fijn pasen.

Liefs,

Nelleke

maandag 12 maart 2012

Daar zijn we weer!

Alles gaat weer rustig zijn gangetje. We komen weer in rustig vaarwater.

De zon schijnt, alles staat in bloei, de bollen in de tuin zijn weer zichtbaar. Heerlijk!
De kids gaan weer graag naar buiten. Wat een zichtbare zon wel niet kan doen.

                                              Lang leve het voorjaar!

maandag 13 februari 2012


Hoihoi,

Helaas een droevig bericht. Mijn tante is gisteren overleden.

Raar, nog geen jaar geleden was alles 'goed'. Nu is ze er al niet meer. Het leven is echt kort.
Geen tijd voor wrok, wraak of ruzie. Maar geniet van elke dag. Het kan zo over zijn.

Ik weet het. Ik was opgegeven, ben dood  geweest en heb weer een kans gehad. Super! Die pak ik aan met beide handen!

Af en toe gebeuren er verveledende dingen. Wees er boos of verdrietig om. Steun elkaar. Wees lief voor elkaar. En niet voor een paar dagen, maar zolang het nodig is.

Wees uberhaubt lief voor elkaar. Maakt het leven een stuk makkelijker.

Liefs,
Nelleke

maandag 6 februari 2012

Gelukkig zijn

Hoi,


We gaan weer een poging wagen. En dat doen we met de diepzinnige uitsmijtervan de week!
Zoals enkelen weten speelt er weer van alles in oa mijn leven. Dit roept iedere keer de vraag op. Wat is kwaliteit van het leven. Hoe meet je dit en wat zijn de kriteria?


Meet je het aan je lichamelijke toestand? Aan je uitstraling? Is die goed? Is het hebben van een man 1,5 kind, koophuis, auto en een hond de ultime levens kwaliteit?
Als de uitstraling het is dan zouden velen geen kwaliteit van leven hebben. Lichamelijk? Ik zit sinds 5 jaar in een rolstoel. Ik ben dus afhankelijk. Kan vele dingen niet meer. Dat levert een hoop boosheid en frustraties op. Ja. Levenskwaliteit?


Mijn levenskwaliteit:
Genieten van iedere dag. Focus op wat je wel hebt of kan en niet andersom.
Het zijn de kleine dingen die het doen. Een aardig woord van iemand, een glimlach van een kind een mooie bloem enz.

Carpe diem!

Liefs,
Nelleke