Oepsie

We denken soms goed te doen en dan loopt het tegen onze verwachting in gigantisch mis. Dan schiet het schaamrood ons naar de kaken of verzinnen we tig excuses om het maar goed te praten tegen die het maar horen wil of onszelf of we zijn gewoon boos en laten dit merken ook.

Waarom eigenlijk? Als we iets doen wat goed bedoeld is en niet goed ontvangen wordt of gaat. Hoe moeten we dan reageren? Toch kwaad? Teleurgesteld? Of we laten niks merken, maar koesteren wrok of teleurstelling in ons hard!  Zeggen we sorry? Dat zou moeten werken. Maar als we sorry zeggen en gemeend zeggen dat we goede bedoelingen hebben gehad, maar het wordt niet geaccepteerd? Moeilijk hoor!

Als ik naar mezelf kijk, dan doe ik aan excuses verzinnen. Vooral om het aan mezelf te verklaren. Maar ik zeg ook sorry. Of dat geaccepteerd wordt is een ander verhaal. Het is dan wel klaar voor mij. Eventueel wil ik erover praten tot een bepaalde grens. Als het uitdraait op ‘Ja maar jij…’, ben ik er snel klaar mee. Ik zit er zelf nog wel even mee te worstelen in mijn hoofd. Ik trek er mijn les uit en ga verder. Het zal altijd bij me blijven en probeer er in de toekomst rekening mee te houden. Meer kan en wil ik ook niet aan doen. Het leven gaat verder en ik ook.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke