Hamsteren

Onlangs zag ik een interview met een vrouw, een programmamaakster van beroep. Zij zei iets wat volgens mij klopt als een bus. Ze is bezig met het interviewen van een vrouw met betrekking tot een programma over mensen met verzamelwoede. Mensen die hun huis vol bouwen met allerlei dingen. Mensen die van hun huis een vuilnisbuil maken.

De programmamaakster weegt op dat moment 100 kg en is 1 meter 51. Er schiet dan een gedachte bij haar binnen. 'O je! Ik doe eigenlijk hetzelfde. Ik hamster vetten en suikers in mijn lichaam!'

Doen we dit niet allemaal? Hamsteren of iets anders om maar wat te compenseren, te verdoezelen? Waarom eigenlijk? Uit onvrede? Verdriet? Teleurstellingen? Onverwerkte zaken? Stel voor dat we die opdiepen. Nee, te zwaar, moeilijk of te pijnlijk. We moeten dan eerlijk zijn tegen onszelf. En dat is heavy! We verwerken het wel anders.

De een door schoonmaken, de ander dor eten, door plastic chirurgie, door veel te winkelen, door veel te verzamelen, door vaak ons huis te ontvluchten en ga zo maar door. Zouden we ons dan eigenlijk niet moeten focussen op het probleem als dat er nog is? Voordat we er erg in hebben ontwikkelen we er een verslaving bij of een fobie of zitten we aan de Anti Depressiva.

We zouden moeten proberen weer controle te krijgen over onze eigen geest. Waar kunnen we gelukkig mee zijn?  We moeten op zoek naar onszelf als we verder willen. We horen de confrontatie aan te gaan. Alleen, met hulp van iemand wan een dierbare, een professional,  put kracht uit het geloof of een combinatie ervan. Als we weten wie we zijn, weten we ook wat voor soort hulp we nodig hebben om het op te lossen. Leer tevreden te leven met jezelf.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke