Jakkes

“Jakkes, dewekker gaat alweer af. Tijd om op te staan. Tijd om te gaan werken.”

Dat gevoel kennen we allemaal. Maar we moeten er onze dag niet door laten beheersen, verpesten. We kunnen opstaan. Aan een nieuwe dag beginnen. We kunnen werken. Er zijn genoeg mensen die niet kunnen opstaan, die niet kunnen werken. Ookal is het nu niet bepaald het werk wat we eigenlijk zouden willen hebben.

Zijn we veger, afwasser, ober, hebben we een kantoorbaan en eigenlijk zouden we veel meer kunnen. We horen ons ten alle tijden in te zetten. Ons best te doen. Alleen dan krijgen we een gevoel van voldoening. Staan we heel de dag stil bij het onbestemde gevoel dat dit niet het werk is wat we zouden willen. Ja, dan hebben we een rotdag. Zijn we ongelukkig.

Als we nu goed worden in onze baan, vallen we op. Komen er nieuwe kansen om hogerop te komen. Er komen überhaupt andere kansen die ons dichterbij ons eigenlijke doel brengen. Als we het maar willen zien en eraan werken. Dat kan dagen, maanden of jaren duren, maar kansen komen.

Goed worden in onze huidige baan dus, opletten op de geboden kansen en ondertussen werken aan onze eigenlijke dromen. Dan komt het goed!

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Looks

Hier heb ik het al eerder over gehad. Hoe we er uit zien zou niet moeten uitmaken., toch? Helaas doet dat het wel. Vele mensen kijken niet verder dan de buitenkant. Ze beoordelen/veroordelen mensen hierop.

Als we dit willen voorkomen zouden we op zijn minst voor moeten zorgen dat we er altijd verzorgt uitzien tot op het ondergoed toe. Mensen kijken dan anders naar ons. Bovendien is het goed voor ons zelfvertrouwen en werkt het dus positief voor onze uitstraling. Vrouwen hebben het zwaarder te verduren dan mannen.  Zij moeten concurreren met een achterlijk niet haalbaar ideaalbeeld waar velen - zowel mannen als vrouwen - waarde aan hechten.

Vrouwen sporten, lijnen, doen veel aan plastic chirurgie of botox om maar een beetje in de buurt te komen van dit ideaalbeeld. Wat doen we onszelf toch aan! Hoeveel tijd steken wij er niet in om ons uiterlijk enigszins te laten voldoen aan het ideaalbeeld? We horen onze tijd te investeren in iets waardevollers! Onze dierbaren. Zij zijn toch onze tijd waard? Zij zijn toch veel belangrijker? Wat als we ziek worden. Op wie horen we dan te kunnen bouwen? Op onze dierbaren.

Ik heb mijn uiterlijk nu ook niet echt mee. Mensen beoordelen mij ook vaak naar mijn uiterlijk. Dus achterlijk. Niet echt leuk. Nu heb ik gelukkig een sterk karakter en heb ik veel steun aan mijn geloof. Zo  kan ik deze beoordelingen aan. Ik hecht alleen waarde aan oordelen van mensen die de moeite nemen moi te kennen.  

Ook ik probeer er voor te zorgen dat ik er altijd op zijn ‘zondags’ uitzie. Dit scheelt echt. Mijn linker gezichtshelft begint langzaam weer te werken. Ik oefen me suf om maar weer een beetje toonbaar te zijn. Dit is toch belachelijk? Ik wil niet meedoen aan deze oppervlakkige beoordelingen, maar als je mee wilt tellen in de maatschappij zal je wel moeten.

Ga toch uit van de uitstraling van iemand. Vertrouw op ons gevoel. Zitten we dan vaak verkeerd? Leer mensen kennen voordat we een oordeel vellen. Maar staar niet blind op het uiterlijk.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Hamsteren

Onlangs zag ik een interview met een vrouw, een programmamaakster van beroep. Zij zei iets wat volgens mij klopt als een bus. Ze is bezig met het interviewen van een vrouw met betrekking tot een programma over mensen met verzamelwoede. Mensen die hun huis vol bouwen met allerlei dingen. Mensen die van hun huis een vuilnisbuil maken.

De programmamaakster weegt op dat moment 100 kg en is 1 meter 51. Er schiet dan een gedachte bij haar binnen. 'O je! Ik doe eigenlijk hetzelfde. Ik hamster vetten en suikers in mijn lichaam!'

Doen we dit niet allemaal? Hamsteren of iets anders om maar wat te compenseren, te verdoezelen? Waarom eigenlijk? Uit onvrede? Verdriet? Teleurstellingen? Onverwerkte zaken? Stel voor dat we die opdiepen. Nee, te zwaar, moeilijk of te pijnlijk. We moeten dan eerlijk zijn tegen onszelf. En dat is heavy! We verwerken het wel anders.

De een door schoonmaken, de ander dor eten, door plastic chirurgie, door veel te winkelen, door veel te verzamelen, door vaak ons huis te ontvluchten en ga zo maar door. Zouden we ons dan eigenlijk niet moeten focussen op het probleem als dat er nog is? Voordat we er erg in hebben ontwikkelen we er een verslaving bij of een fobie of zitten we aan de Anti Depressiva.

We zouden moeten proberen weer controle te krijgen over onze eigen geest. Waar kunnen we gelukkig mee zijn?  We moeten op zoek naar onszelf als we verder willen. We horen de confrontatie aan te gaan. Alleen, met hulp van iemand wan een dierbare, een professional,  put kracht uit het geloof of een combinatie ervan. Als we weten wie we zijn, weten we ook wat voor soort hulp we nodig hebben om het op te lossen. Leer tevreden te leven met jezelf.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Sam sam

‘Ja doei, dat mag hij doen.’, ‘Ben Gekke Henkie, niet, die band plakt ze lekker zelf maar.’

Hoe vaak zegt men dit niet of denkt men dat over hun partner? We hebben toch een relatie met elkaar. Dat houdt in dat we er SAMEN voor horen te gaan.  We zouden moeten samenwerken, we horen elkaar aan te vullen, elkaar te steunen en elkaar te helpen daar waar nodig is, toch?  We zijn geen concurrenten.

Zouden wij elkaar ook niet moeten helpen bij de alledaagse bezigheden in en om het huis? Dat hoeft niet letterlijk. ‘Doe jij deze helft van de kamer stofzuigen? Dan doe ik die helft.’ Nee, we doen gewoon datgene waar we goed in zijn. Of we nemen genoegen met de gedane klussen van de ander. Ook al is dat niet onze manier. Kunnen we de resultaten niet accepteren? Praat erover. Los het op.  Het is geen ruzie waard. 

Assisteer elkaar of vertel aardig hoe jij het goed vindt. Maar wees geen arrogantje die het beter weet. Dan doen we de ander verdriet of roepen we ergernis op.  ‘Het is super fijn dat het gebeurt, maar voor mijn gevoel doe ik het anders wat ik makkelijker kan accepteren.’  Of zoiets. Als we zien dat de ander moe is of het druk heeft, help dan even doe het werk alleen. De ene week doet de ene meer en de andere week de ander. We horen er samen uit te komen. 

Wat de buitenwereld ook van ons verwacht. Wij zijn diegene die bepalen waar onze grenzen liggen. Wij zijn diegene die bepalen wat we accepteren. Als het maar niet ten koste van onze gezondheid gaat.

We zouden onze waardering voor elkaar vaak moeten tonen. We zouden een relatie vol vertrouwen in elkaar moeten hebben. We moeten het samen doen. Dan pas bouwen we iets waardevols op. Per slot van rekening hoort onze partner onze intiemste vriend en beste maatje te zijn. Zij zijn het waard.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Oepsie

We denken soms goed te doen en dan loopt het tegen onze verwachting in gigantisch mis. Dan schiet het schaamrood ons naar de kaken of verzinnen we tig excuses om het maar goed te praten tegen die het maar horen wil of onszelf of we zijn gewoon boos en laten dit merken ook.

Waarom eigenlijk? Als we iets doen wat goed bedoeld is en niet goed ontvangen wordt of gaat. Hoe moeten we dan reageren? Toch kwaad? Teleurgesteld? Of we laten niks merken, maar koesteren wrok of teleurstelling in ons hard!  Zeggen we sorry? Dat zou moeten werken. Maar als we sorry zeggen en gemeend zeggen dat we goede bedoelingen hebben gehad, maar het wordt niet geaccepteerd? Moeilijk hoor!

Als ik naar mezelf kijk, dan doe ik aan excuses verzinnen. Vooral om het aan mezelf te verklaren. Maar ik zeg ook sorry. Of dat geaccepteerd wordt is een ander verhaal. Het is dan wel klaar voor mij. Eventueel wil ik erover praten tot een bepaalde grens. Als het uitdraait op ‘Ja maar jij…’, ben ik er snel klaar mee. Ik zit er zelf nog wel even mee te worstelen in mijn hoofd. Ik trek er mijn les uit en ga verder. Het zal altijd bij me blijven en probeer er in de toekomst rekening mee te houden. Meer kan en wil ik ook niet aan doen. Het leven gaat verder en ik ook.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Een beetje van dit, een beetje van dat

Een beetje van zus en een beetje zo. Dan komt het piepfijn voor elkaar. Echt? Dat moeten we proberen.

We hebben een doel te bereiken en we gaan dit samen doen. Dat houdt wel in dat we moeten schipperen. Het eind resultaat zal anders zijn dan als we het alleen zouden doen, maar we hebben het samen klaar gespeeld. Het resultaat is misschien niet perfect in enkele ogen, maar we hebben het samen bereikt en dat is super!

Klinkt leuk, samen iets bereiken. Of het echt werkt? Als we eerst eens meer beginnen met het luisteren naar ons instinct en minder naar ons verstand. Altijd maar luisteren naar onze IK (ons verstand) kan behoorlijk vermoeiend zijn. We krijgen meestal grote obstakels op onze weg a;s we naar ons verstand luisteren.  

Tijdens het alleen bereiken van een doel doen we vaak mensen te kort, verstikken we ze of maken we onnodig ruzie. Dat kan het toch niet waard zijn? Een contract lezen en tekenen, een protocol uitvoeren of zoiets doen we natuurlijk met ons verstand. Maar we horen ons instinct er ook bij te betrekken. Van wie is dat contract? Wat is hun beweegreden? Voelt het goed?

Vanaf al heel jong ga ik vaak uit van wat mijn instinct mij vertelt.. Mijn instinct staat voor mij voor mijn binnenste, mijn ziel. En die behoort voor mij toe aan Hem. Ik vertrouw steeds meer op mijn instinct. Het is best wel eng en moeilijk. Maar als ik luister naar mijn verstand worden meestal kleine dingen grote olifanten. Probleem hier op te lossen, probleempje daar… Zonde van mijn tijd. Het volledig vertrouwen op mijn instinct gaat stap voor stap steeds beter.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Mazzel

Wat is dat eigenlijk? Bestaat dit wel?

Mazzel (en brooche). Heilwens, letterlijk: geluk (en zegen). Mazzel komt van het Hebreeuwse `mazal', gesternte en vandaar geluk; brooche van het Hebreeuwse `beracha', zegen.

Is alles in ons leven al niet voorbestemd? We lopen een bepaald pad. Maar waar we ook voor kiezen en gaan, uiteindelijk komen we toch uit daar waar we bestemd voor zijn. In kleine zaken kunnen we misschien mazzelaars zijn of geluksvogels of juist pechvogels. In de grote lijnen niet.

We kunnen wel een zegen (mazal) krijgen van iemand. Maar wat is de waarde ervan.  Iemand kan ons geluk wensen en hopen dat goed mag gaan met ons. We mogen hopen dat het een gemeende zegen is. We mogen hopen dat er mensen zijn die zo begaan zijn met ons dat ze ons alle geluk gunnen.  Als dat zo is... Dan zijn we geluksvogels.

Wij zijn zelf verantwoordelijk voor in hoeverre we gelukkig zijn. In welke omstandigheid we ook verkeren. Soms zijn het goede omstandigheden en soms barre omstandigheden. Dan kunnen wij kiezen. Of we accepteren de situatie en proberen er het beste van te maken. Of we gaan mee in de neerwaartse spiraal.

Kies voor de eerste optie en wordt een mazzelaar.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke