Iene miene mutte

 

 Er is ruzie of er heeft een gebeurtenis plaatsgevonden waardoor je woede of wrokgevoelens koestert. Of er is iets ergs gebeurd. Verslagenheid of verdriet overvallen je. Een bekende heeft iets wat jij ook wel zou willen. Jalousie steekt de kop op. 'Ik wil dit ook hebben' en je gaat ervoor. Ten koste van alles. Egoïsme. Het gaat niet zoals gehoopt. Teleurstelling overmant je. Dit zijn emoties waar niemand op zit te wachten. Helaas zijn ze er wel vaak.

Het vervelende van deze gevoelens is dat ze je gedachten, je leven overnemen als je het toelaat. Gelukkig bestaan er ook keuzes. Jij bent de baas over je gedachten. Jij bepaalt hoe lang die gevoelens duren.

Of het een goede of slechte keus is. Of de beste keus van alleen maar slechte opties. Gelukkig kun je altijd kiezen. Ook mijn leven bestaat uit keuzes. En ik heb de laatste jaren zeker veel moeilijke keuzes moeten maken. Ik zal er wat over vertellen.

 Na mijn CVA  word ik wakker in een ziekenhuisbed.  Ik kan zo goed als niks, word kunstmatig beademd en ga zo maar door. Ik voel geen emoties, geen pijn, geen lichaamsdeel. Niks. Ik kan alleen knipperen met mijn ogen en horen. Na enkele weken komen de emoties terug. Dan begin je te denken met gevoel.‘Nou, dat is lekker dan. Word ik terug gestuurd door God omdat ik nog taken heb en vervolgens kan ik niks!’ Boosheid en verdriet overheersen mijn gedachten.

Dan kom ik tot een besluit. Ik heb een keus. Of ik kies voor de boosheid en verdriet. Dan beland ik in een verzorgingstehuis. Of ik ga voor beter worden. 

Bovendien kan ik niet vergeten dat ik enkele maanden zwanger ben en ik twee kleintjes thuis heb, waar ik weer voor wil zorgen. Dit valt onder mijn verantwoording.

Ik ga ervoor. Ik ben teruggestuurd, dus Hij zal me helpen.

Ik weet dat het  lange weg zal zijn, een zware en moeilijke weg vol kuilen. Ik heb alles opnieuw moeten leren. Op mijn weg naar herstel kom ik dan ook veel enge, moeilijke en angstige zaken tegen. Paniek gevoelens heb ik gelukkig altijd kunnen onderdrukken. Daar wil ik niet aan toegeven. Ik beheers mijn gevoelens en niet andersom.

Er word vaak verwacht dat ik huil, boos ben of zo. Helaas. Positief zijn is mijn keus. Zo benader ik alles. Emoties zoals bijvoorbeeld verdriet, boosheid, teleurstelling heb ik ook. Ik geef er aan toe, maar niet te lang. Dan roep ik me tot de orde. De eigenaar van mijn geest ben ik. Dat wil ik blijven.

Je hebt altijd een keus.

Liefs,

Nelleke