zaterdag 28 september 2013

Twiedel twiedel twiet. Ik ben een kanariepiet


Ruzie maken kennen we goed. Iemand negeren of wrok koesteren ook. Tot wraak nemen toe. Het zo makkelijk om ruzie te maken. Indruk te maken door een grote mond te geven. Of iets anders te doen van dien aard omdat we hopen zo iets te bereiken.
Wat? Gezag? Het opwekken van angst?

Dat er ook onder mensen een rangorde bestaat. Ja. Dat dit duidelijk gemaakt moet worden. Ja. We horen te laten zien wie we zijn. Maar door ruzie te maken of iets dergelijks lijkt me stug. Gezag verkrijgen door dominant gedag, door agressie is zo nep. We kunnen iemand imponeren op zoveel goede manieren. Door je uitstraling. Door bepaalde goede acties etc.

Mensen kunnen ons  wat vreselijks aandoen.  Uit onwetendheid, weinig inlevingsvermogen in een ander of ze weten juist wel heel goed waar ze mee bezig zijn. Wanneer handelen we dan verstandig? We moet laten zien wie we zijn en waar we toe in staat zijn. Maar doe dit op een goede, indrukwekkende manier.

We moeten boven bepaalde acties staan en ons niet uit de tent laten lokken. Want iedere actie heeft op langere termijn ook gevolgen. We moeten nadenken voordat we wat doen. En dat is moeilijk. Er zullen altijd mensen zijn die ons niet liggen. Mijdt ze. Kom je tegen, wees aardig. Negeer ze niet.  Dit werkt zoveel beter.
Geloof me als ik zeg dat er een aantal mensen zijn die mij zonder reden behoorlijk wat hebben aangedaan. Genoeg om ze wat aan te willen doen. Maar dat doe ik niet. Daar schiet ik niks mee op. Ik sta erboven. Ik hou rekening dat mensen in staat zijn tot bepaalde acties. Dat accepteer ik. Zij gaan mijn leven onder geen beding bepalen of beheersen. Iedereen wil ik vriendelijk blijven benaderen. Dat werkt bij mij super goed.

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. We zijn wie we zijn. Aan ons dit te accepteren.
Twiedel twiet.

Nelleke

zaterdag 21 september 2013

Ikke

We kiezen tegenwoordig helemaal, vaak voor IK. Uit egoïsme, uit zelfbehoud, voor het behoud van eigenwaarde of zelfrespect. Maar kiezen we soms echt voor ‘IK’? Is het niet om de buitenwereld te laten zien dat we voor onszelf durven op te komen? 

We doen soms dingen om iets te bereiken wat ons eigenlijk niet aanstaan. Maar we doen het wel. We voeren eisen die mensen elkaar opleggen uit. Want als we dit willen bereiken en zij hebben daar invloed op, moet het op hun voorwaarden. Daar doen we allemaal aan mee.
 Wat we onszelf wel af moeten vragen of het nu zo belangrijk is om actie te ondernemen op al deze voorwaarden. Waar staan we eigenlijk voor? Wat zijn onze waarden en normen? Kwetsen wij er geen anderen mee omdat wij iets willen of moeten? Kan het ook anders? Is het echt zo belangrijk?
 
Helaas kunnen we soms niet anders. Soms moeten we iets doen wat niet grappig is. Vaak hebben anderen ook baat bij ons handelen. Of juist niet. Dan is het echt een moeilijke keus.
Ook ik ontkom er niet aan. Af en toe vind ik het verrekt moeilijk om te doen. Het druist dan tegen mijn principes in. Maar de gevolgen van als ik iets niet doe zijn dan veel heftiger Als het belangrijk genoeg is, doe ik het. Tot honderd tellen dan maar!
De wereld is net een groot speelbord. Wij zijn allemaal, stuk voor stuk, unieke pionnen. Iedere zet van ons heeft gevolgen. Dus denk goed na bij wat we doen en zeggen.
Wees lief voor elkaar.
 
Lieve groetjes,
 
Nelleke

zaterdag 14 september 2013

The Biggest Winner


Kijken jullie wel eens dat programma op tv, The biggest looser? Het betreft een afvalprogramma. Wat een ongelooflijke rot titel. Is dit opbouwend?  Goed voor het zelfbeeld wat die mensen hebben? Is dit nu positief?
 
Mensen doen gekke dingen om maar in de belangstelling te staan. Maar dit is een groep mensen die flink wat overwicht hebben. Psychisch in de knoei zitten. Ze willen weer meetellen in de maatschappij, maar mede hun gewicht belemmert dit. Ze kunnen niet alleen afvallen. Ze hebben hulp nodig van anderen. En daar wordt goed gebruik van gemaakt.
‘Het is hun keuze om mee te doen’, zullen sommige mensen zeggen. Is dat niet een heel makkelijk, oppervlakkige opmerking? Die mensen zijn wanhopig. Ze kunnen het niet alleen en daarom bereid om alles te doen wat nodig is. Tot vernederen toe. 

Eerst zal men mentaal op orde moeten zijn. Afvallen heeft anders weinig zin.  De kans terug te vallen naar het oude gewicht is groot. Zoek hulp en steun bij een vriend of professional. Zijn we gelukkig van binnen, dan stralen we dat uit naar buiten. Het afvallen is dan ook makkelijker.
Willen we toch afvallen  omdat we dan denken lekkerder in ons vel te zitten? Focus dan niet zo op dat gewicht. Die weegschaal gooien we het raam uit.  Het is een dwingeland. Een stuk techniek dat we negatief gebruiken. Als we eerlijk zijn naar onszelf, weten we hoe we eruit zien.

Tenzij het om medische redenen nodig is er een te hebben natuurlijk!
Ga sporten. Heel belangrijk. Hou wel in de gaten dat spieren zwaar zijn. Eet met mate. Het is onzin er veel van te eten omdat het lekker is. Neem een normale portie en geniet er bewust van. Veel beter!

Ik heb een slank figuur. Maar ik ben niet licht. Ik word altijd lichter geschat dan ik ben. k heb veel gesport, dus veel spiermassa. Gelukkig heb ik ook de eigenschappen mezelf goed te kunnen beheersen en dwingen. Zeg maar control freak neigingen. 
Of dat altijd fijn is?
Wees wie je bent. Weet dat je mooi bent van binnen en straal dit uit naar buiten. Verzorg jezelf. Wees trots op jezelf. Laat zien wie je bent!


Liefst,
Nelleke

donderdag 12 september 2013

Wat zeggie?

Luisteren, daar heb ik moeite mee. Als mensen mij iets persoonlijks willen vertellen.. Ja, dan wil ik al halverwege hun verhaal mijn mening geven. Het is gelukkig niet zo erg dat ik vraag aan iemand hoe het gaat en al niet meer luister.

Misschien wel herkenbaar. Waar ik vroeger ook een houtje van had, was iets uit iemands handen trekken. Onder het mom dat ik het sneller en beter kan. Arrogant?
Misschien kan ik het wel beter en sneller of weet ik een makkelijkere manier. Maar moet ik niet de ander de kans geven het zelf te proberen? Ze pas aanbieden te helpen als ze het vragen? Succes ervaringen zijn super belangrijk.
 
Net zo belangrijk als echt luisteren. Het is hun verhaal, hun ervaring. Niet de mijne. Misschien willen ze alleen maar hun hart luchten en zitten ze echt niet te wachten op mijn mening. Willen ze die, dan vragen ze het wel. Ik probeer nu echt te luisteren zonder gelijk mijn mening te geven. Tenzij ze dat willen.
Luisteren is moeilijk, maar het gaat volgens mij wel beter.  Ik ben een flapuit, maar krijg er steeds meer grip op. Mede door mijn situatie gaat het uit handen trekken ook beter. Ik kan het niet meer mooier of sneller.

Wees lief voor elkaar.
Wees ervoor elkaar.
 
Nelleke

zondag 1 september 2013

Omdat je het waard bent

 
Armoede, sloppenwijken, achterstandswijken of (persoonlijke) verloedering zijn zaken die wij ondervinden of ervaren. En het is schrijnend en pijnlijk. Het maakt ons verdrietig of zelfs hard.
Als er weer een actie is voor een goed doel geven we geld. Of we storten maandelijks wat op de rekening van een stichting om ze zo te steunen. Er worden ook projecten gestart of er lopen al vele jaren projecten om iets te betekenen voor anderen. Of het nu de buurman is of iemand uit een ander land. Hulp hebben we allemaal nodig. Maar alleen spullen en geld krijgen is niet voldoende.
Liefde geven en mogen ontvangen is het allerbelangrijkste. We kunnen het mooiste van het mooiste om ons heen verzamelen. Zonder liefde zijn al die spullen waardeloos.
 
Ons levensgenot hangt deels af van onze leefomstandigheden. We hebben niks te zeggen over waar of hoe we geboren worden en opgroeien. Maar we kunnen wel een begin maken de omstandigheden te verbeteren. 
Onze onderkomens mogen we niet verwaarlozen.  Dat geldt ook voor de leefomgeving. Zelfs bij stammen uit de ‘niet’ beschaafde wereld is het naar hun begrippen netjes. Ze wonen in mooie hutten gemaakt van spullen uit de natuur. Als we goed voor onze leefomgeving zorgen, geeft dat een lekker gevoel. Onze eigenwaarde groeit erdoor.

Wij horen ook goed voor ons lichaam en geest zorgen. Niet alleen ons lichaam behoren wij goed te onderhouden, maar ook onze geest. Zoek een luisterend oor, vindt oplossingen en doelen, wees lief voor elkaar en blijf ondanks alles glimlachen!  
Wij zijn stuk voor stuk uniek. Wij zijn het waard!  
Don't worry, be happy!

Liefs,
Nelleke