Luisteren, daar heb ik moeite
mee. Als mensen mij iets persoonlijks willen vertellen.. Ja, dan wil ik al halverwege
hun verhaal mijn mening geven. Het is gelukkig niet zo erg dat ik vraag aan
iemand hoe het gaat en al niet meer luister.
Misschien wel herkenbaar.
Waar ik vroeger ook een houtje van had, was iets uit iemands handen trekken.
Onder het mom dat ik het sneller en beter kan. Arrogant?
Misschien kan ik het wel
beter en sneller of weet ik een makkelijkere manier. Maar moet ik niet de ander
de kans geven het zelf te proberen? Ze pas aanbieden te helpen als ze het
vragen? Succes ervaringen zijn super belangrijk.
Net zo belangrijk als echt
luisteren. Het is hun verhaal, hun ervaring. Niet de mijne. Misschien willen ze
alleen maar hun hart luchten en zitten ze echt niet te wachten op mijn mening.
Willen ze die, dan vragen ze het wel. Ik probeer nu echt te
luisteren zonder gelijk mijn mening te geven. Tenzij ze dat willen.
Luisteren is moeilijk, maar het
gaat volgens mij wel beter. Ik ben een flapuit, maar krijg er steeds meer grip op. Mede door mijn situatie gaat het uit handen trekken ook beter. Ik kan het niet meer mooier of sneller.
Wees lief voor elkaar.
Wees ervoor elkaar.
Nelleke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten