Twiedel twiedel twiet. Ik ben een kanariepiet

Ruzie maken kennen we goed. Iemand negeren of wrok koesteren ook. Tot wraak nemen toe. Het zo makkelijk om ruzie te maken. Indruk te maken door een grote mond te geven. Of iets anders te doen van dien aard omdat we hopen zo iets te bereiken.
Wat? Gezag? Het opwekken van angst?

Dat er ook onder mensen een rangorde bestaat. Ja. Dat dit duidelijk gemaakt moet worden. Ja. We horen te laten zien wie we zijn. Maar door ruzie te maken of iets dergelijks lijkt me stug. Gezag verkrijgen door dominant gedag, door agressie is zo nep. We kunnen iemand imponeren op zoveel goede manieren. Door je uitstraling. Door bepaalde goede acties etc.

Mensen kunnen ons  wat vreselijks aandoen.  Uit onwetendheid, weinig inlevingsvermogen in een ander of ze weten juist wel heel goed waar ze mee bezig zijn. Wanneer handelen we dan verstandig? We moet laten zien wie we zijn en waar we toe in staat zijn. Maar doe dit op een goede, indrukwekkende manier.

We moeten boven bepaalde acties staan en ons niet uit de tent laten lokken. Want iedere actie heeft op langere termijn ook gevolgen. We moeten nadenken voordat we wat doen. En dat is moeilijk. Er zullen altijd mensen zijn die ons niet liggen. Mijdt ze. Kom je tegen, wees aardig. Negeer ze niet.  Dit werkt zoveel beter.

Geloof me als ik zeg dat er een aantal mensen zijn die mij zonder reden behoorlijk wat hebben aangedaan. Genoeg om ze wat aan te willen doen. Maar dat doe ik niet. Daar schiet ik niks mee op. Ik sta erboven. Ik hou rekening dat mensen in staat zijn tot bepaalde acties. Dat accepteer ik. Zij gaan mijn leven onder geen beding bepalen of beheersen. Iedereen wil ik vriendelijk blijven benaderen. Dat werkt bij mij super goed.

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. We zijn wie we zijn. Aan ons dit te accepteren.

Twiedel twiet.

Nelleke