Weten jullie dat de hersenen van kinderen pas volgroeid zijn rond hun 24ste levensjaar?
Dus
alles wat kinderen zien, meemaken of horen nemen ze mee in hun volwassen leven
als zijnde normaal. Televisieseries, computerspellen, films, school, omgeving, vrienden,
ouders of opvoeders bepalen hun gedrag. Relativeren of nuanceren van zaken
zoals volwassenen het behoren te doen, kunnen kinderen pas vele jaren later. Kinderen zijn dus
behoorlijk beïnvloedbaar. Aan ons, de volwassenen, is de zorg van kinderen toevertrouwd. Die taak moeten we heel serieus
nemen en met veel liefde, begrip, humor, geduld en respect uitvoeren.
Volwassenen horen de kinderen iets
mee te geven, iets te leren. Tussen een leraar en een leerling zit een duidelijk verschil in kennis. Kinderen moeten we -volgens mij- ook zo benaderen. Dat ze zoveel vertrouwen in vaders of moeders hebben en
ze alles vertellen (denken volwassenen
arrogant) is fantastisch! Maar wij zijn
de ouders. Belangrijker dan hun vrienden. Gaan we als vrienden met elkaar om, dan
verliezen wij als ouders al snel de grip op hun gedrag. Corrigeren wordt dan
super moeilijk. En dat kan toch niet de bedoeling zijn. Kinderen weten dan niet
waar ze aan toe zijn. 'Zijn mijn ouders nu mijn vrienden of pappa en mamma?' Verwarring alom.
Ik heb
vroeger een opmerking opgevangen tussen mijn moeder en buurvrouw. Die
ging over twee Midden Oosten landen. ’ Ze hebben weer ruzie. Het zal wel op
oorlog uitdraaien.’ Dat klink heftig! Ik heb er nachten wakker van gelegen. 'Oh help! Er komt oorlog!' Weet ik veel dat het Midden Oosten een broeihaard is van conflicten en dit vaak resulteert in een oorlog. Dat is voor de
volwassenen niet schokkend meer, maar voor een kind wel! Zij kennen de details vaak niet en herkennen alleen dat ene woord. In mijn geval is 'oorlog' de trigger waardoor de wereld ineens op zijn kop staat.
Kinderen
kunnen zich dus niet inleven in de volwassen wereld. Het gaat wel steeds beter naarmate ze ouder worden. Maar wij, volwassenen, kunnen ons wel inleven in hun wereld. Het is fijn voor kinderen als wij daar de
tijd voor nemen. Dit scheelt veel wrijving. Zo ontstaat er meer begrip voor
elkaar. Ook het vertrouwen in elkaar wordt groter. De liefde voor elkaar ook.
Dat is toch wat we willen en nodig hebben?
Wees
lief voor elkaar.
Liefs,
Nelleke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten