Ruzie of woorden hebben we allemaal wel eens. Dat is niet
zo moeilijk. Soms is het zo erg dat we erdoor uit elkaar gedreven worden. Maar hoe gaan we dan verder? Doen wij alsof we diegene
niet meer kennen? Gaan we verder in het heden alsof die persoon nooit een rol heeft gespeeld in ons leven? Wie nemen we dan
in de maling? Onszelf?
Maar ja, sorry zeggen of gewoon kiezen om er 'zand over' te doen en gezamenlijk weer
verder gaan... Tja, dat is moeilijk. Waarom eigenlijk? Is iedereen niet anders? Op hun manier
uniek? Iedereen heeft een eigen gedachtegang. Wat voor de een heel veel waarde heeft, is voor de ander absoluut
niet belangrijk. Waarom laten wij elkaar dan niet in onze waarde? We horen toch te weten hoe iemand op bepaalde zaken
reageert?
Ze zeggen dat wijsheid met de jaren komt. Bepaalde
gebeurtenissen maken ons ook stukken wijzer. We leren onszelf dan ook aardig
kennen. Waarom doen we dan zo weinig met die kennis? Als we weten wie we zijn,
hoe we op bepaalde zaken reageren, dan kunnen we daar toch op inspelen? Onze
reacties indammen zodat er geen woorden of ruzie ontstaan? Zoveel fijner en meer relaxed. Maar
dan moeten wij onze ego aanspreken en nagaan wat belangrijker is. De
vriendschap of gelijk krijgen. Dat
wordt kiezen. IK of WIJ.
Is er al ruzie, zeg sorry. Ook al hebben wij gelijk. Tenzij
het super belangrijk is om gelijk te krijgen. Als die
anderen behoefte hebben om sorry te horen. Prima toch! Leiden we dan gezichtverlies? Nee. Mits we onszelf goed kennen We zijn dan
de slimste en wijste.
Als ik naar mezelf kijk ben ik ook aardig eigenwijs en heb
een eigen mening waarvan ik moeilijk af te brengen ben. Maar ik merk wel dat
sorry zeggen oplucht. Het haalt spanning weg. Het gaat me steeds makkelijker af. Ben ik door vaker sorry te zeggen mijn eigenwaarde of zelfvertrouwen kwijt? In tegendeel. Die groeit. Het voelt echt goed, sorry zeggen!
Sorry seems to be the hardest word.
Elton John
Why?
Wees lief voor elkaar.
Liefs,
Nelleke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten