Foetsie

Zo hebben we een thuis, zo is het weg.

Door een natuurramp verliezen velen dierbaren en bezittingen. Of doordat er mensen zijn die vervolgd worden en voor hun eigen veiligheid en de veiligheid van de familie het vertrouwde huis, hun familie, hun land  moeten verlaten. Ook zijn er mensen die geen eten en drinken meer hebben en daarom huis en haard achter laten op zoek naar eten en drinken. Of gewoon mensen die wonen in een mooie woonwijk of villa, maar alles waarvoor ze gewerkt hebben, kwijt zijn geraakt door omstandigheden. Erg!

Stellen we eens voor dat wij alles achter moeten laten en elders verder moeten. Alleen dat wat we kunnen dragen kan mee... 

We zouden moeten investeren in mensen. Alleen mensen zijn in staat elkaar te steunen, te helpen of lief te hebben. We dragen allemaal emotionele bagage mee. Dit is vaak zwaarder dan die materiele spullen. 

Kunnen we niet beter zorgen voor mooie ervaringen, zaken die de mens gelukkig maken? Liefde, vriendschap, een glimlach, een schattig diertje, een mooie bloem, etc. Waardevolle schatten. Iets waar we op terug kunnen vallen in moeilijke tijden.

Laten we gaan schatgraven naar echt geluk in 2014!

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg?

 

Is dat zo? Wat is gewoon? Iedereen vindt iets anders gewoon. De norm die de maatschappij ons oplegt? Nou, dan ben ik waarschijnlijk prettig gestoord. Hihihi! Maar het voelt wel goed. En goed willen we ons allemaal voelen.

Het leven is toch gelukkig zijn, genieten van de kleine dingen en mentaal groeien? Uitdagingen en levenslessen hebben we allemaal nodig om wijzer te worden. Daar is niks gewoons aan. Dat is voor ieder persoon uniek. 

 

Hoe vaak merken we niet dat we dingen gedachteloos uitvoeren. Is het dan niet beter sommige zaken bewust uit te voeren? Vooral  handelingen die volwassenen of  kinderen kunnen raken?

Wat bereiken we er dan mee? Is dit onze energie waard? 
Als we er tijd in stoppen, krijgen we er misschien wel een goed gevoel van. Misschien krijgen we er zelfs wel waardering voor terug, of liefde of iets anders. Het proberen waard. Maar iets best vinden?

Als we het allemaal best vinden gebeurt er niets geweldigs.

 

Wees lief voor elkaar.

 

Liefs,

Nelleke

Kleur in je leven

Onlangs heb ik een kerstkaart van mijn oude werkgever gekregen. Daar staat een schitterend gedicht in. Het staat hieronder.

Liefde

Rood is de kleur Van de liefde,
Gloedvol, En verrassend
Als de zon Op een koude winterdag.
Waar liefde De boventoon Voert,
straalt Het leven Je tegemoet.
Rood Is de kleur Van kerst.

Wat kleuren niet allemaal kunnen bewerkstelligen en betekenen. Men noemt rood, oranje, geel en roze dan ook de warme kleuren. Net zoals blauw, groen en paars de koele kleuren genoemd worden. Er zijn ook de neutrale kleuren zoal zwart, wit, grijs en bruin.

Het is leuk te weten wat kleuren betekenen en wat ze voor ons kunnen doen. Ze kunnen onze stemming beïnvloeden. Wat willen we uitstralen of wat voor sfeer willen we uitdragen in ons interieur en ga zo maar door. Pas kleur toe. Het versterkt onze gemoedstoestand en uitstraling. Daar moeten we gebruik van maken op een positieve manier!  

Wees lief voor elkaar.

 

Liefs,

Nelleke

 

 

Zal ik het doen of zal ik het niet doen

 

 Sinterklaas is voorbij. Alles mag weer in de kerstsfeer. Joepie! De kerst betekent zoveel. Het is de mooiste tijd van het jaar. We gedenken dan dat ons een geweldig geschenk is gegeven. Het kindje Jezus. Het Ultieme Licht.

Iedereen is in deze tijd aardiger voor elkaar. Er heerst een gevoel van samenhorigheid. Overal staan kerstbomen versierd met lichtjes en glinsterende kerstballen. De vlammen van de kaarsjes flikkeren. Alles glimt en schittert. De versieringen staan voor warmte en licht in deze sombere tijd. Hoop. Helemaal geweldig!  

We vragen ons altijd af waarom wij in God zouden moeten geloven. Draai die vraag eens om. Waarom niet? Het kost niks en het doet geen pijn. Het rendement is hoog.

We zijn nooit alleen, we kunnen hopen op iets, er is altijd iemand die naar ons luisteren wilt, etc. Ja, het is natuurlijk geen tovenaar die even met zijn toverstafje zwaait en onze wensen vervult. Ondanks alle ellende die er heerst, het verdriet of de pijn die mensen ons aandoen of wat wij anderen aandoen, helpt Hij ons toch het op te lossen. Dat is het overwegen waard toch?

Een pastor nam deel aan een cruise. Deze voer tegen een ijsberg en zonk. Enkelen konden mee in de reddingboten. De pastor wou niet. 'Nee hoor, God zal me redden.' Een boot kwam langs. Enkele mensen gingen mee. De pastor wou niet want God zou hem redden. Zo ging het nog even door. Uiteindekijk verging het schip en verdronk de pastor. Teleurgesteld kwam hij in de hemel. Hij vroeg aan God wat er was misgegaan. God keek in zijn regieboek en zei; 'Jawel hoor! Ik heb allerlei redding mogelijkheden aangeboden, maar je nam het niet aan.' ...

Een geweldige kerst. Probeer ondanks de drukte en het gehaast er ook van te genieten.

Wees lief voor elkaar.

 

Liefs,

Nelleke

Grote Klein Duimpje

Het sprookje van Klein Duimpje kennen we allemaal wel. De kinderen worden moedwillig door hun vader enkele malen achtergelaten in het bos . Er is geen uitzicht meer op een goede toekomst voor het gezin. Tenminste, dat vinden de stiefmoeder en vader.

Maar door Klein Duimpje vinden de jongens telkens de weg weer terug naar huis.  Helaas gaat het toch een keer fout. Klein Duimpje strooit een spoor van broodkruimels en die worden door de vogels opgegeten. Oeps! Geen weg terug.

Wat zijn ze teleurgesteld en moedeloos! Misschien zijn sommige broers wel (stiekem) boos op Klein Duimpje. ‘Klein Duimpje weer. Hij kan ook niks!’ Blablabla.

 

Hij staat onder grote psychische druk. Het bijltje erbij neerleggen? Nee, dat doet hij niet. Hij accepteert de situatie en verzint een oplossing. Hij geeft niet op. Dan komen Klein Duimpje en zijn broers in een onveilige situatie. Opgeven maar? Nee. Ook daar verzint hij iets op. Uiteindelijk komen hij en zijn broers weer thuis. Met goud.

Er zijn altijd wel oplossingen. Het zal niet altijd gaan zoals we willen. Maar er zijn altijd wegen. We moeten ze wel willen vinden. Zorg dat de reis verloopt via een memorabele weg.  Een weg waarop we met een goed gevoel op terug kunnen kijken.

Belangrijk is niet de weg die we gaan, maar het spoor wat we achter laten.

 

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Money makes the world go round

We hebben allemaal rechten en plichten. In het uitvoeren van plichten zijn we beter.  Mits die plichten maar onder bewaking staan van een ander. We hebben ook rechten. Die zijn in Westerse landen super! Veel rechten klinken in theorie prachtig, maar in praktijk zijn vele rechten moeilijk uit te voeren. Overal zitten regeltjes aan.

Ik hoor mensen zeggen ‘We mogen blij zijn dat we in Nederland wonen’. Is dat wel zo? Is het leven in een Westers land dan zo fantastisch? Hier hebben we ook armoede, mensen die niet weten of er vandaag wat te eten is, mensen die geen huis hebben, die zomaar neergeschoten kunnen worden, niet veilig zijn, etc.

De medische verzorging is wel beter. Dat is waar. In een arm land zou ik mijn hersenbloeding niet overleven. In Nederland wel dan? Nee, in mijn geval niet. Mijn redding is God. Hij heeft mij teruggestuurd wetend dat mijn familie nooit genoegen neemt met opgeven. Ik ook niet.  Zij hebben er op aangedrongen om alles wat mogelijk is in te zetten om mij maar beter te maken.

Dit heeft instanties veel geld en medische zorg  gekost. Het heeft mijn familie en ondergetekende veel gezeur, geduld en energie gekost om te zijn waar ik nu ben. Maar het is wel gedaan.  Geweldig!
 

 Iedereen heeft wel zijn eigen  geweten. Wat wij horen te doen is voor elkaar zorgen. Waar we ook wonen. Hebben wij het beter, dan hebben we meer verantwoording naar een ander. Niet alleen financieel. Geef een ander liefde en aandacht. Kost niks en de waarde ervan is niet in geld uit te drukken.
 

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Doen we het of doen we het niet!

Hoe vaak zeggen we niet dat we het zullen doen en vervolgens doen we het niet?

We zeggen gedachteloos ja op iets omdat we ergens mee bezig zijn en geen interesse hebben wat er gezegd wordt. We hebben er geen tijd voor over. Het is eigenlijk niet belangrijk genoeg voor ons, dus zeggen we al snel ja om er maar vanaf te zijn. Maar voor diegene wie het zegt is het vaak wel belangrijk.

Luisteren, echt luisteren is blijkbaar moeilijker dan we willen toegeven. Zou het komen omdat we het te druk hebben met andere zaken? We leven tenslotte in een drukke tijd waarin we veel moeten.

 

Hoe het ook zei, we moeten onszelf afvragen of het gevraagde belangrijk is voor diegene en dan pas of het belangrijk genoeg is voor ons. Zo ja, dan horen we naar die ander te luisteren en eventueel iets te ondernemen.

We horen te doen wat we toezeggen. Dit hoeft niet a la minuut. Als er maar actie wordt ondernomen. Het beloofde uitvoeren is goed voor onze geloofwaardigheid en zelfvertrouwen. Als het niet lukt. Ja, dan zouden we dit moeten toegeven en hulp moeten vragen.

Iets beloven aan iemand en het vervolgens niet doen kan die ander veel pijn doen. Vooral als het iemand is die dichtbij ons staat. Maar een ander pijn doen is toch niet wat we willen?

We willen toch allemaal gelukkig zijn.

 

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke 

High Heels

 

Onlangs hoorde ik tot 2 keer toe een reclame op de radio van een verzekering voor hoger opgeleiden. Daarna heb ik het nooit meer gehoord. Is zeker bedoeld voor mensen die extra sluw in de maling genomen willen worden. Of kennen jullie die reclame over dat Dating bureau, maar dan voor hoger opgeleiden. Belachelijk!  Over arrogantie gesproken.

Er wordt dus openlijk onderscheid gemaakt tussen mensen. Zijn we wel goed bezig? Dat we tegenwoordig veel gebruik maken van Dating Bureaus kan ik volgen, maar dit Bureau snap ik niet. We kunnen selectie programma’s zo maken dat we zelf aan kunnen geven met wie we willen daten. Een specifiek Bureau is dan toch niet nodig?

 

Er is meestal een klik tussen mensen als hun gedachtewereld of denkwijze op elkaar aansluiten. Helemaal als de chemie goed zit. Wat doet de opleiding er dan toe? We hebben allemaal een IQ en een EQ. Mensen kunnen dan een hoog IQ hebben, maar hoe zit het met ons EQ? Is die ook hoog?

We kunnen beter zorgen dat wij onszelf accepteren. Benadruk de goede punten van onszelf.  Laat zien wie we zijn. Daar groeit ons eigenwaarde van. Mensen zien dit of merken dit op. Ons zelfvertrouwen wordt groter. We gaan beter presteren, ect. Het is net een spel Domino Express. Van het een komt het ander.  Wie weet wie of wat we dan tegenkomen.

 

Wees lief voor elkaar.

Lieve groetjes,

Nelleke

Toedelidokie!

Dag, auf wieder schnitzel, houdoe, doei, tot ziens, goedendag, etc. We zeggen dit allemaal als we weggaan of als kreet dat men het wel kan vergeten.

Afscheid nemen. Soms doen we het zo achteloos. Soms is het pijnlijk en heel bewust.  Soms abrupt of (te) gehaast. Soms gaan we zonder wat te zeggen of boos weg. Wat als dat de laatste keer is dat we elkaar zo zien? Boos weggaan is überhaupt nooit goed.  Het geeft ons een vervelend gevoel van binnen. Als we pech hebben blijven de herinneringen ons maar achtervolgen. We kunnen natuurlijk gaan voor wraak als we weggaan met ruzie. Iemand terug betalen met gelijke munt.  Van al die negatieve gevoelens en acties worden we harder, maar niet sterker. We moeten zeker voor onszelf opkomen. Tot hoever we hierin gaan is aan ons. Wat is het ons waard?

Iedereen heeft zijn eigen mening en ideeën. Die horen we te respecteren, aan te horen. We hoeven niet altijd gelijk te hebben. Onze mening op te dringen. Dat is, zeker voor mij, heel veel tellen tot 100 en slikken. Maar met woorden weg gaan? Nee.

Als het gaat om pijnlijk afscheid nemen, kan ik zeggen dat dit bij mij veel voorgekomen is. Van het bezoek in het ziekenhuis of het revalidatiecentrum.

Het is fijn als mensen de moeite nemen te komen, maar het afscheid blijft moeilijk. Op een gegeven moment mag ik van de revalidatiearts de weekenden naar huis. Heerlijk! Maar als ik zondagavond weer weg moet… Bah! Mijn kinderen zijn om de week bij mij. Aan het eind van de week dus afscheid nemen. Pijnlijk! Definitief afscheid nemen van dierbaren. Vreselijk.

 Laat merken vooral aan onze dierbaren dat we van ze houden. Zeg het! Geef af en toe een knuffel. Belangrijk!

Wees lief voor elkaar

Liefs,

Nelleke

Lang leve de lol?

 

Vandaag is de dag, hij komt maar één keer, morgen dan is het vandaag al niet meer. Niet zeuren, geniet van het leven, het mag, maar doe het vandaag, want vandaag is de dag.

Hoe vaak stellen wij iets uit. ‘Ach, morgen weer een dag.’ Of ‘Lekker belangrijk. Kan morgen ook wel.’ Uitstellen kan af en toe een zegen zijn. Het neemt wat druk weg van onze schouders.

Ik stel ook weleens wat uit. Ondanks dat ik uit ervaring weet dat er geen morgen kan zijn. Maar alles gewoon vandaag doen, kunnen me ook een zekere rust geven. Dubbel zeg!

Ik stel geen belangrijke zaken uit. Mijn dromen ook niet.  Daar werk ik constant aan. Uitdagingen en doelen stellen zijn zo belangrijk voor mijn geest. Zo hou ik die lekker bezig. Denken doe ik 24/7, dus dan liever op een positieve manier.

Het is voor mij zeker geen lang leve de lol. Ik heb mezelf verantwoordingen opgelegd en gekregen. Deze wil ik voor zover mogelijk tot een goed einde brengen. En gelukkig zijn is er een van. Net zoals geen haat gevoelens koesteren. Dit kost mij te veel negatieve energie. Zonde van mijn kostbare tijd! Het leven kost al genoeg energie en tijd.

Wees lief voor elkaar.

 

Lieve groetjes,

Nelleke

Boek Van sondevoeding tot marsepein

Het begin van een nieuw tijdperk voor mij..

http://www.freemusketeers.com/van-sondevoeding-naar-marsepein

 

Licht puntje puntje

 Het Nederlandse regenseizoen is weer aangebroken. Veel grijze luchten, veel regen en weinig zon. Oftewel, het wordt weer herfst. Het begin van een sombere tijd. Bah!

Maar de komende feesten maken het weer gezellig. De kaarsjes kunnen weer aan, behaaglijk bij de kachel met warme chocomelk met slagroom, de heerlijke stamppotten kunnen weer klaargemaakt worden, de bomen krijgen nu schitterende kleuren, ect. Dat is gelukkig wel iets wat het toch een fijn seizoen maakt.

Er zijn vele mensen die niet tegen dat sombere weer kunnen. Ze hebben licht nodig! En ik moet zeggen; ik ook. Vroeger ... (hadden we kuilen in de weg. Ik word oud. Haha) had ik er niet zo’n last van. Tegenwoordig wel. Ik doe veel kaarsen aan, schemerlampjes voor de sfeer, enz. Maar dat werkt helaas niet afdoende.

 

Ik blijf telkens op zoek naar lichtpuntjes in mijn leven. Die heb ik nodig. Af en toe voel ik me rot. Het is dan zo makkelijk eraan toe te geven. Op dat moment lijkt het de oplossing. Wel een korte termijnoplossing. Op de lange termijn worden de issues door er in mee te gaan alleen maar groter.

Er aan toegeven werkt dus niet. Ik wil niet depri worden. Ik wil gelukkig zijn en blijven. Dus blijf ik zoeken naar die lichtpuntjes. Hoe moeilijk het soms ook is. Wie mij helpt is Jezus. Hij is voor mij het lichtbaken. Hij helpt mij de lichtpuntjes te blijven zien. En het werkt!

Wees lief voor elkaar

Liefs,

Nelleke

Let’s party!

 

Jaarlijks terugkerende feesten. Super!

Sinterklaas, Halloween of iets dergelijks zijn nu gewoon oppervlakkige feesten met karikaturen waar onze kinderen lekker van kunnen genieten. Wij – soms stiekem - ook. Vooral van verkleden. Dan zijn we even iemand anders en durven elkaar meer te zeggen.

Er zijn mensen die ze racistisch, duivels of wat anders noemen.  Men kan overal wat achter zoeken. Lekker achterdochtig zijn. Worden we daar gelukkig van? Doe dat toch niet.

Koek, snoep, cadeautjes, verkleden of het huis versieren etc. Hartstikke leuk! Wij zijn zelf verantwoordelijk hoe ver we erin meegaan. Het is onze keus. Hou alles goed in de gaten.  Is het nog verantwoord of geoorloofd. Of wordt het nu kwetsend?

Ik doe met plezier mee aan feesten zoals Sinterklaas of Halloween. Met Pasen een versierde paasboom en ander spul. Met de Kerst doe ik hetzelfde. Waar de feesten voor staan weet ik.  Pasen, kerst etc. zijn voor mij geen oppervlakkige feesten. Integendeel. Maar ik weiger achterdochtig te zijn over de entourage er omheen. Dit is nu eenmaal de tijdsgeest. En ik vind het een geweldige bijkomstigheid. Het zijn sfeermakers waardoor mensen liever zijn voor elkaar. En daar gaat het om.

Gezellig versieren, snoepen (vooral Sinterklaas snoepgoed), met de kinderen knutselen. en - mijn kinderen zeker- verkleden. Dat vinden ze geweldig! De onderlinge samenhorigheid is dan duidelijk voelbaar. En daar geniet ik van.

 

Feesten is leuk, spannend en gezellig.  Het schept een band. Dat moeten we zo houden.

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Van sondevoeding tot marsepein

MIJN BOEK IS UIT!!!!!!!!!!!!!!

Ga terug naar genre

Van sondevoeding naar marsepein

Op een avond ga ik vroeg naar bed. Ik heb nauwelijks hoofdpijn, maar nu heb ik een vreemd soort hoofdpijn. Het begint in mijn nek. Dit trekt door tot in mijn voorhoofd. Raar… Onwetend van wat er komen gaat, maak ik me klaar voor de nacht. Ik heb wel een apart gevoel van binnen.

De wekker gaat. Het is tijd om op te staan. Ik kom met tegenzin uit bed en ga beginnen met het ochtendritueel. Eerst naar de toilet. Maar dan...

Een waargebeurd verhaal.

Auteur:	Nelleke van Doodewaard
Genre:	Gezondheid
ISBN:	9789048430765
Verwachte verschijningsdatum:	05 november 2013
Vaste prijs:	€  16,95

Formaat:	A5
Afmeting:	-
Uitvoering:	Paperback
Afwerking:	Gelijmd gebrocheerd
Aantal pagina's:	190

Gezelligheid kent geen tijd. Of toch wel?

 

’s Ochtend gezamenlijk ontbijten. ’s Avond samen gezellig aan tafel eten. Even geen tv, geen mobieltjes, geen laptoppen of ander elektronica speeltjes.  Ja ja.

Mijn kinderen kijken naar zo’n Disney programma over een familie en hun dagelijkse belevenissen. Ik kijk mee. Tot mijn verbazing hoor ik iets wat maar blijft hangen in mijn hoofd. Ze hebben het over een familie diner. Geen speciaal diner ter eren van iets. Nee, ze hebben het gewoon over het dagelijkse warm eten. Dit moet ingepland worden, want iedereen heeft elders andere plannen. Huh?

 

Gaan wij daar ook naartoe? Zijn sommigen al op dat punt? Het dagelijks samen eten, in ieder geval het diner, doen we toch samen? Eten is niet alleen een primaire behoefte, maar heeft toch ook een sociale functie? Een band scheppen met elkaar door de dag door te nemen, lekker te kletsen, ons hart te luchten, etc.

Ik heb ’s ochtend de tafel ook niet gedekt met allerlei soorten beleg. Daar zijn mijn kinderen te klein voor. Ze kunnen dan niet kiezen. Het ontbijten kost dan te veel tijd en ze moeten naar school. Ik of mijn hulp smeren de boterhammen en maken de thee. Maar we eten gezamenlijk ons ontbijt aan de tafel. Dat geldt ook voor het diner. Zonder enige vorm van elektronica. De vraag ‘Mamma, wat eten we?’, wil ik graag blijven horen.

 

Wees lief voor elkaar.

Liefs,

Nelleke

Twiedel twiedel twiet. Ik ben een kanariepiet

Ruzie maken kennen we goed. Iemand negeren of wrok koesteren ook. Tot wraak nemen toe. Het zo makkelijk om ruzie te maken. Indruk te maken door een grote mond te geven. Of iets anders te doen van dien aard omdat we hopen zo iets te bereiken.
Wat? Gezag? Het opwekken van angst?

Dat er ook onder mensen een rangorde bestaat. Ja. Dat dit duidelijk gemaakt moet worden. Ja. We horen te laten zien wie we zijn. Maar door ruzie te maken of iets dergelijks lijkt me stug. Gezag verkrijgen door dominant gedag, door agressie is zo nep. We kunnen iemand imponeren op zoveel goede manieren. Door je uitstraling. Door bepaalde goede acties etc.

Mensen kunnen ons  wat vreselijks aandoen.  Uit onwetendheid, weinig inlevingsvermogen in een ander of ze weten juist wel heel goed waar ze mee bezig zijn. Wanneer handelen we dan verstandig? We moet laten zien wie we zijn en waar we toe in staat zijn. Maar doe dit op een goede, indrukwekkende manier.

We moeten boven bepaalde acties staan en ons niet uit de tent laten lokken. Want iedere actie heeft op langere termijn ook gevolgen. We moeten nadenken voordat we wat doen. En dat is moeilijk. Er zullen altijd mensen zijn die ons niet liggen. Mijdt ze. Kom je tegen, wees aardig. Negeer ze niet.  Dit werkt zoveel beter.

Geloof me als ik zeg dat er een aantal mensen zijn die mij zonder reden behoorlijk wat hebben aangedaan. Genoeg om ze wat aan te willen doen. Maar dat doe ik niet. Daar schiet ik niks mee op. Ik sta erboven. Ik hou rekening dat mensen in staat zijn tot bepaalde acties. Dat accepteer ik. Zij gaan mijn leven onder geen beding bepalen of beheersen. Iedereen wil ik vriendelijk blijven benaderen. Dat werkt bij mij super goed.

Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. We zijn wie we zijn. Aan ons dit te accepteren.

Twiedel twiet.

Nelleke

Ikke

We kiezen tegenwoordig helemaal, vaak voor IK. Uit egoïsme, uit zelfbehoud, voor het behoud van eigenwaarde of zelfrespect. Maar kiezen we soms echt voor ‘IK’? Is het niet om de buitenwereld te laten zien dat we voor onszelf durven op te komen? 

We doen soms dingen om iets te bereiken wat ons eigenlijk niet aanstaan. Maar we doen het wel. We voeren eisen die mensen elkaar opleggen uit. Want als we dit willen bereiken en zij hebben daar invloed op, moet het op hun voorwaarden. Daar doen we allemaal aan mee.

 Wat we onszelf wel af moeten vragen of het nu zo belangrijk is om actie te ondernemen op al deze voorwaarden. Waar staan we eigenlijk voor? Wat zijn onze waarden en normen? Kwetsen wij er geen anderen mee omdat wij iets willen of moeten? Kan het ook anders? Is het echt zo belangrijk?

 

Helaas kunnen we soms niet anders. Soms moeten we iets doen wat niet grappig is. Vaak hebben anderen ook baat bij ons handelen. Of juist niet. Dan is het echt een moeilijke keus.

Ook ik ontkom er niet aan. Af en toe vind ik het verrekt moeilijk om te doen. Het druist dan tegen mijn principes in. Maar de gevolgen van als ik iets niet doe zijn dan veel heftiger Als het belangrijk genoeg is, doe ik het. Tot honderd tellen dan maar!

De wereld is net een groot speelbord. Wij zijn allemaal, stuk voor stuk, unieke pionnen. Iedere zet van ons heeft gevolgen. Dus denk goed na bij wat we doen en zeggen.

Wees lief voor elkaar.

 

Lieve groetjes,

 

Nelleke

The Biggest Winner

Kijken jullie wel eens dat programma op tv, The biggest looser? Het betreft een afvalprogramma. Wat een ongelooflijke rot titel. Is dit opbouwend?  Goed voor het zelfbeeld wat die mensen hebben? Is dit nu positief?
 

Mensen doen gekke dingen om maar in de belangstelling te staan. Maar dit is een groep mensen die flink wat overwicht hebben. Psychisch in de knoei zitten. Ze willen weer meetellen in de maatschappij, maar mede hun gewicht belemmert dit. Ze kunnen niet alleen afvallen. Ze hebben hulp nodig van anderen. En daar wordt goed gebruik van gemaakt.

‘Het is hun keuze om mee te doen’, zullen sommige mensen zeggen. Is dat niet een heel makkelijk, oppervlakkige opmerking? Die mensen zijn wanhopig. Ze kunnen het niet alleen en daarom bereid om alles te doen wat nodig is. Tot vernederen toe. 

Eerst zal men mentaal op orde moeten zijn. Afvallen heeft anders weinig zin.  De kans terug te vallen naar het oude gewicht is groot. Zoek hulp en steun bij een vriend of professional. Zijn we gelukkig van binnen, dan stralen we dat uit naar buiten. Het afvallen is dan ook makkelijker.

Willen we toch afvallen  omdat we dan denken lekkerder in ons vel te zitten? Focus dan niet zo op dat gewicht. Die weegschaal gooien we het raam uit.  Het is een dwingeland. Een stuk techniek dat we negatief gebruiken. Als we eerlijk zijn naar onszelf, weten we hoe we eruit zien.

Tenzij het om medische redenen nodig is er een te hebben natuurlijk!

Ga sporten. Heel belangrijk. Hou wel in de gaten dat spieren zwaar zijn. Eet met mate. Het is onzin er veel van te eten omdat het lekker is. Neem een normale portie en geniet er bewust van. Veel beter!

Ik heb een slank figuur. Maar ik ben niet licht. Ik word altijd lichter geschat dan ik ben. k heb veel gesport, dus veel spiermassa. Gelukkig heb ik ook de eigenschappen mezelf goed te kunnen beheersen en dwingen. Zeg maar control freak neigingen. 
Of dat altijd fijn is?

Wees wie je bent. Weet dat je mooi bent van binnen en straal dit uit naar buiten. Verzorg jezelf. Wees trots op jezelf. Laat zien wie je bent!

Liefst,

Nelleke